الأمانة Dürüstlük – قصص مترجمة

في قديم الزمان عاش تاجر أمين، كان يتقي الله و يخاف من عذابه.

Eskiden güvenilir bir tacir yaşamıştı, Allah’tan sakınır, azabından korkardı.

بعد سنوات أصبح هذا التاجر كبيراً في السن و ضعفت صحته و انتشر الشيب في رأسه و لحيته.

Uzun yıllar sonra yaşlandı, sağlığı bozuldu, saçı ve sakalı iyice beyazladı.

بسبب ذلك و في رحلة من رحلات تجارته فكر في أن يستقر في بلدته و يستريح من كثرة السفر و عناء الترحال.

Bu yüzden ticaret gezilerinin birinden memleketine yerleşip sık sık seyahat etmeyi ve yorucu yolculuklar yapmayı bırakmayı düşündü.

أراد التاجر شراء دار واسعة تليق به و بمكانته، فذهب غلى رجل أراد أن يبيع داره، فاشتراها منه.

Bu tacir şahsına ve mevkiine layık geniş bir ev satın almak istedi, bunun için evini satmak isteyen bir adamın yanına gitti, ondan evini satin aldı.

مرت الأيام و التاجر يعيش في داره الجديدة، و إذا به ينظر إلى أحد الجدران و يقول في نفسه:

Günler geçti tacir yeni evinde yaşamaya devam etti, bir gün duvarlardan birine bakıp kendi kendine şöyle dedi:

– لو هدمت هذا الجدار لأصبح هناك مساحة أكبر.

– Bu duvarı yaksam, daha büyük bir alan açılır.

إيجاد الذهب

و بالفعل أمسك بالفأس و جعل يهدم الجدار. فجأة رأى شيئاً عجيباً، جرة مملوءة بالذهب.

Gerçekten de eline balyozu alıp duvarı yıkmaya başladı. Birden tuhaf bir şey fark etti, altın dolu bir küptü.

صاح التاجر: يا إلهي كل هذا الكنز مدفون داخل هذا الجدار!

Tacir çığlık attı: Aman Allahım, bütün bu hazine duvarın içine mi gömülmüş!

لابد أن أعيده إلى صاحبه فهو أولى به، و ليس لي حق فيه، و المال الحرام يضر و لا ينفع.

Onu mutlaka sahibine iade etmeliyim, O onun hakkıdır, benim onda hiç hakkım yoktur, haram malın zararı olur, faydası olmaz.

حمل التاجر الأمين جرة الذهب إلى الرجل الذي اشترى منه الدار و وضعها بين يديه قائلاً:

Sonra dürüst tacir altın küpünü evi satın aldığı adama götürdü ve önüne koyarak şöyle dedi:

– خذ هذه لقد وجدتها في البيت أثناء هدم أحد الجدران.

– Bunu al. Onu duvarların birini yıkarken evde buldum.

فقال الرجل الذي باع منزله: هذه ليست ملكي، بل ملكك أنت، فقد بعتك البيت بما فيها.

Evi satan adam da şöyle karşılık verdi: Bu benim malım değildir. Bilakis senin malındır. Ben sana evi içindekilerle birlikte sattım.

الاحتكام للقاضي

و اختلف الرجلان و كل منهما يرفض أخذ جرة الذهب. ثم تحاكما إلى قاضي المدينة فقال القاضي:

İki adam ihtilafa düştüler. Her biri altın küpünü almayı reddediyordu. Şehrin kadısına gidip birbirine dava ettiler. Kadı şöyle dedi:

– لم أر رجلين أمينين مثلكما، كل واحد منكما يرفض مثل هذا الكنز.

– Ben, siz ikiniz gibi dürüst kimseler görmedim. İkiniz de böyle bir hazineyi almayı reddediyor

حكم القاضي العادل

ثم سأل القاضي: هل لديكما أبناء؟

Sonra kadı sordu: Çocuklarınız var mı ?

فأجاب التاجر الأمين: نعم لدي بنت.

Dürüst tacir: Evet. Benim bir kızım var, dedi.

و قال الرجل الآخر: و أنا لدي ولد.

Diğer adam: Benim de bir oğlum var, dedi.

فقال القاضي: يتزوج الولد من البنت و يصرف الذهب عليهما.

Bunun üzerine kadı: Senin oğlun onun kızıyla evlenir ve altınlar onlara harcanır, dedi.

وجد الرجلان أن القاضي على حق و استحسنا حكمه، و وافقا على زواج ولديهما.

Adamların ikisi de kadının hükmünü doğru buldular, düşüncesini beğendiler ve çocuklarının evlenmesini kabul ettiler.